Tezgahtar bir kizdi o permali saçlariyla Herkese gülümserdi süzgün bakislariyla Anasinin elinden kaçirip birkaç kurus Konserlere giderdi çilgin gözyaslariyla
Kirmizi hirkasiyla resimler çektirirdi Kesfedilmek için hep Beyoglu'nda gezerdi Her aksam o sarkici duvardaki posterden Uzanip rüya gibi dudagindan öperdi
Ahh Nebahat Nebahat bir gün görmedi rahat Düsünür bulamazdi kimdeydi bu kabahat
Tezgahtar bir kizdi o evi Salmaclarda Alti kardes bir ana birde kötürüm baba Içki kumar pesinde bosvermis bir abisi Devlete karsi gelmis bir ablasi mapusta
Kirmizi hirkasiyla ah seneler eskitti Sonunda rüyasini sandigina kitledi Mahalleden biriyle heveslendi sevmeye Hayirsiz çikti oglan zengin bir dula gitti
Ahh Nebahat Nebahat ona gülmedi hayat Sonunda anladi ki kendindeydi kabahat.